تاثیر هشت هفته تمرین سرعتی شدید بر سطوح پلاسمایی واسپین (vaspin) و کمرین (chemerin) در موش های ماده نژاد اسپراگوداولی

چکیده تاثیر هشت هفته تمرین سرعتی شدید بر سطوح پلاسمایی واسپین (vaspin) و کمرین (chemerin) در موش های ماده نژاد اسپراگوداولی به کوشش محمد شرافتی مقدم مقدمه و هدف: آدیپوکین ها از جمله واسپین و کمرین دارای نقش های بیولوژیکی گوناگونی هستند، که با تغییرات شاخص توده بدن، مقاومت به انسولین، سندرم متابولیکی، سندرم تخمدان پلی کیستیک، دیابت و بیماری های قلبی- عروقی ارتباط دارند. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرینات سرعتی شدید بر سطوح پلاسمایی واسپین و کمرین در موش های ماده نژاد اسپراگوداولی است. مواد و روش ها: در این پژوهش 32 سر موش، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (12سر) و گروه آزمایش (20سر) تقسیم شدند. گروه آزمایش پنج روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به مدت هشت هفته به فعالیت سرعتی شدید پرداختند در صورتی که گروه کنترل در این مدت هیچگونه برنامه تمرینی نداشتند. پس از هشت هفته تمرین، برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین میزان سرم کمرین در موش ها که برنامه تمرینی سرعتی شدید انجام داده بودند نسبت به گروه کنترل (18/0p=) وجود ندارد. از طرفی دیگر سطوح سرمی واسپین به طور قابل توجهی (0001/0p=) کاهش یافت اما هیچگونه رابطه ی معناداری بین سطوح واسپین و کمرین (28/0p=) مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و اهمیت تغییرات در سطوح واسپین و کمرین، به نظر می رسد باید مدت زمان تمرینی بیشتر از هشت هفته باشد و شدت فعالیت ورزشی باید متناسب با سطح آمادگی افراد باشد چرا که اگر این هماهنگی وجود نداشته باشد، آزمودنی ها قادر به انجام صحیح برنامه های تمرینی نیستند. کلمات کلیدی: تمرین سرعتی شدید، آدیپوکین، واسپین، کمرین